του Παντελή Τσιακίρη
Η Ανεργία είναι-ως γνωστό- η κατάσταση ενός ατόμου, που, ενώ είναι ικανό, πρόθυμο και διαθέσιμο να απασχοληθεί, δεν δύναται να βρει εργασία.
Η ανεργία τις προηγούμενες δεκαετίες στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε σαν μέτρο άσκησης πίεσης προς τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και γενικότερα του κοινωνικού συνόλου.
Μέσω την άσκησης πίεσης οι πολιτικές των κυβερνήσεων προσπαθούσαν να επιβάλλουν τους δικούς της όρους στην ελληνική κοινωνία δια της επιδοματικής πολιτικής.
Η επιδοματική πολιτική ήταν αυτή που σε σημαντικό βαθμό δημιουργούσε ενισχυμένο, εξαρτημένο, άτυπο, ψηφοφορικό και ...
ελεγχόμενο στράτευμα ενίοτε διαχειρίσιμο και καθοδηγούμενο.
΄Αρα συμπερασματικά ,σκοπίμως φτωχοποιήθηκε ο ελληνικός λαός αφενός γιατί πολίτες που διαβιούν με εισοδήματα πενίας είναι εξαρτημένοι και ελεγχόμενοι από την εκάστοτε κεντρική εξουσία και αφετέρου γιατί ένας λαός που βιώνει την οικονομική ευμάρεια λειτουργεί αυτόνομα, αυτοτελώς και ανεξάρτητα από τις επιταγές της κεντρικής εξουσίας.
Η ανεργία θα είχε παταχθεί ως ένα βαθμό τις προηγούμενες δεκαετίες, αν οι πολιτικές που ασκούνταν είχαν σαν πρόθεση την ενίσχυση της πρωτογενούς παραγωγής, την δημιουργία προϋποθέσεων αύξησης των θέσεων εργασίας .
Εντούτοις ο ανταγωνισμός και η προτεραιότητα των κυβερνήσεων των προηγούμενων χρόνων ήταν πως θα συρρικνώσουν τις θέσεις εργασίας κι αφού εμφυσήσουν στους Έλληνες την ηττοπάθεια και την αβεβαιότητα στο πεδίο της ανεύρεσης της εργασίας να τους απομακρύνουν αφενός από τις κοιτίδες του εκτός συνόρων και αφετέρου τους εναπομείναντες να τους χειραγωγούν με τις αυξομειώσεις των επιδομάτων ανεργίας.
Παντελής Τσιακίρης
Πολιτευτής Ελ. Λύσης Ν. Πιερίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου